ΟΙ ΕΦΕΥΡΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΥΛ
Γιατί τα αεροπλάνα έχουν σωσίβια και όχι αλεξίπτωτα;
Σε κάθε τεύχος θα λύνουμε και κάποια από τα «μεγάλα γιατί» των αναγνωστών μας. Από την ομάδα πίσω από τη σελίδα «Οι εφευρέσεις είναι πολύ κουλ»!
Αν έχετε ταξιδέψει με αεροπλάνο κάποια στιγμή στη ζωή σας και αν παρακολουθήσατε τη «θεατρική» επίδειξη των μέτρων ασφαλείας σε περίπτωση ατυχήματος, σας είπαν ότι κάτω από το κάθισμά σας θα βρείτε ένα… σωσίβιο! Μα για κάτσε, σε καράβι μπήκα; Δεν θα έπρεπε κανονικά να έχουν αλεξίπτωτα; ΦΕΡΤΕ ΕΝΑ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ, ΚΑΛΕ, ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΩΘΟΥΜΕ, ΑΦΟΥ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ! Κι όμως, περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης έχουμε με ένα σωσίβιο! Άσε που, αν τα αεροπλάνα είχαν αλεξίπτωτα, το ταξίδι με αεροπλάνο θα ήταν πανάκριβο και πανδύσκολο! Πάμε να δούμε γιατί!
Αρχικά, αν η στραβή γίνει κατά την απογείωση ή την προσγείωση (που αυτό συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις), τότε μάλλον δεν υπάρχει χρόνος ούτε για να βάλω αλεξίπτωτο ούτε για να ανοίξει το αλεξίπτωτο μέχρι να φτάσω στο έδαφος. Ας πούμε όμως ότι όντως συμβαίνει κάτι όσο είμαστε ψηλά στον αέρα…
Τα αεροπλάνα πετάνε πάνω από τα 6.000 μέτρα, με ταχύτητα πάνω από 800 χιλιόμετρα την ώρα. H μέγιστη ταχύτητα στην οποία είναι ασφαλές να πηδήξεις από αεροπλάνο με αλεξίπτωτο είναι κοντά στα 200 χιλιόμετρα την ώρα. Αυτό διότι σε μεγαλύτερες ταχύτητες οι δίνες του ανέμου που δημιουργούνται γύρω από το αεροπλάνο μπορεί να σε παρασύρουν και να προσκρούσεις στο φτερό, την τουρμπίνα, την άτρακτο κ.λπ. ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ! Επίσης, η θερμοκρασία εκεί πάνω, στα 6.000 μέτρα, είναι χαμηλότερη από -25°C. Καλέ, θα πεθάνω από υποθερμία πριν καν δω το έδαφος από μακριά!
Επίσης, οι πόρτες του αεροσκάφους δεν μπορούν να ανοίξουν κατά τη διάρκεια της πτήσης ακόμα και να το θέλαμε! Αν με κάποιον τρόπο τις ανοίγαμε ξαφνικά, λόγω της διαφοράς πίεσης ανάμεσα στο εσωτερικό και το εξωτερικό του αεροσκάφους, θα μας «ρούφαγε» ο αέρας και θα πεταγόμασταν απότομα έξω από το αεροπλάνο μαζί με ιπτάμενες -πλέον- θέσεις, βαλίτσες και εκείνο το τρόλεϊ που έχουν με καφέ και τσάι! Αν έχετε δει ΛΙΓΟ Lost, έχουμε την ίδια συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό μας. Δεν θα μπορούσε ο/η πιλότος να επιβραδύνει και να χαμηλώσει το αεροπλάνο, ώστε να πηδήξουμε;
Στην περίπτωση που όντως μπορεί να τα κάνει όλα αυτά, μήπως να το προσγειώσει κιόλας κάπου, σε ένα χωράφι ή έναν μεγάλο δρόμο, για να γλιτώσουμε και το πιθανό καρδιακό κάνοντας ελεύθερη πτώση; Άσε που οι πιλότοι σε τέτοιες περιπτώσεις προσπαθούν να προσγειώσουν το αεροπλάνο πηγαίνοντας προς το νερό! Γιατί για φαντάσου να έπεφταν με αλεξίπτωτο και να άφηναν το αεροσκάφος να πέσει ακυβέρνητο πάνω σε ένα σχολείο ή ένα νοσοκομείο!
Ακόμη όμως κι οι συνθήκες να ήταν ιδανικές για χρήση αλεξίπτωτου, χρειάζονται τουλάχιστον τρεις μέρες εκπαίδευσης για να κάνεις την πρώτη σου πτώση! Ναι, μάλλον δεν προλαβαίνει να μου το δείξει ο/η αεροσυνοδός όσο πέφτουμε! Μήπως τότε να μας έκαναν ένα σεμινάριο πριν απογειωθούμε; Ποπό, θα πήγαινε το εισιτήριο 500 ευρώ για να πάω μέχρι τη Θεσσαλονίκη. Επιπλέον, κάθε αλεξίπτωτο πρέπει να εφαρμόζει τέλεια στον εκάστοτε σωματότυπο, διότι σε διαφορετική περίπτωση η προσγείωση μπορεί να είναι έως και μοιραία, ενώ σίγουρα μιλάμε για σπασμένα κόκαλα. Άρα, κάθε επιβάτης θα χρειαζόταν το δικό του, ειδικά διαμορφωμένο αλεξίπτωτο. Τουλάχιστον 1.000 ευρώ μέχρι τη Θεσσαλονίκη!
Επίσης τι κάνουμε με τους μεγάλους ανθρώπους, που δεν είναι σε κατάσταση για εξτρίμ σπορ; Μήπως τραυματιστούν άσχημα με την πτώση, όσο καλά και να εφαρμόσει πάνω τους το αλεξίπτωτο; Κι εκτός αυτού, βγαίνουν αλεξίπτωτα για μικρά παιδιά ή θα τα κρατάνε οι γονείς τους στα χέρια όσο θα πέφτουν; Άσε που ποιος γνωρίζει πού θα φτάσω με το αλεξίπτωτο. Για φαντάσου, να ταξιδεύεις για Μαγιόρκα, να πέφτεις με το αλεξίπτωτο -ενώ το αεροπλάνο πετά πάνω από τις Άλπεις- και να καταλήξεις σε μια απότομη κορφή, φορώντας το πουκαμισάκι σου και φλατ παπουτσάκι. Βασικά, κάθε επιβάτης θα προσγειωνόταν σε διαφορετικό σημείο, ίσως και πάρα πολλά χιλιόμετρα μακριά ο ένας από τον άλλο. Άντε μετά να μας βρουν οι διασώστες! Καλά, άμα πέσω σε καμιά θάλασσα, αντίο! Αν δεν πνιγώ, θα με πάρει το ρεύμα και το κύμα και ποιος ξέρει πού θα καταλήξω.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η εξίσωση που μας οδηγεί τελικά στο να απαντήσουμε στο ερώτημα: «Τι θα αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσης των επιβατών σε περίπτωση αεροπορικού δυστυχήματος;» είναι πολύ πιο σύνθετη και πολυπαραγοντική από την αντανακλαστική απλοϊκή σκέψη «αεροπλάνο, άρα αέρας, άρα αλεξίπτωτο». Κι αυτό ισχύει για πολλά πράγματα στη ζωή, αλλά ο εγκέφαλός μας είναι φτιαγμένος με τρόπο που μας «σπρώχνει» προς τις γρήγορες και βολικές απαντήσεις! Έτσι, μπορεί να αγνοήσουμε σημαντικές διαστάσεις ενός ζητήματος που θα έπρεπε να έχουμε λάβει υπόψη!
Για παράδειγμα, τις προάλλες άκουσα έναν κύριο να λέει: «Γιατί λέμε ότι υπερθερμαίνεται ο πλανήτης, ενώ τελευταία χιονίζει κάθε χρόνο στην Αθήνα; Γι’ αυτό εγώ δεν πιστεύω τίποτα!». Αχ, καλέ μου κύριε, μακάρι να αφιερώνατε μια στιγμή για να αναρωτηθείτε: «Βρε, μήπως μου διαφεύγει κάτι;».
ΜΠΟΝΟΥΣ ΦΑΚΤ
Κάποτε διάβαζα πως το αλεξίπτωτο θα είχε αξία σε μία μόνο περίπτωση: Αν σχεδιάζαμε ένα πελώριο αλεξίπτωτο για ολόκληρο το αεροσκάφος, που θα άνοιγε σε περίπτωση κινδύνου, εξασφαλίζοντας μια πιο ομαλή πτώση! Ε ναι, αυτό το ακούω!
Αν σου αρέσει να διαβάζεις άρθρα σαν και αυτό ΚΑΝΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗ στο ✨Πολύ Κουλ Περιοδικό Γνώσεων✨ και κάθε τρίμηνο θα έρχεται στην πόρτα σου ένα τεύχος γεμάτο με
γεωγραφία, ταξίδια, νέα από τον κόσμο, ιστορία, τεχνολογία, διάστημα, φυσικά φαινόμενα, ζώα, φυτά, χημεία, φυσική και ένα σωρό άλλες γνώσεις που αξίζει να αποκτήσεις!
